Dalsza część mojego subiektywnego rozumienia książki „Bóg jest młody”. Dzisiaj trochę o wychowawcach i nauczycielach.

Uczę już w szkole, blisko 6 lat… z jednej strony to niewiele, ale z drugiej, to już pewne doświadczenie jest. Jestem przekonany, że w szkole uczymy się wszyscy – zarówno uczniowie, jak i nauczyciele. Wszyscy od siebie uczymy się nawzajem.

Co papież konkretnie o wychowawcach?

„Dobry wychowawca zadaje sobie codziennie pytanie : <<Czy mam dziś serce wystrczająco otwarte na przyjęcie tego, co niespodziewane?>> (…). Dobry wychowawca każdego dnia chce się czegoś nauczyć od dzieci, od swoich własnych dzieci. nie ma wychowania jednokierunkowego, jest tylko dwukierunkowe. Ja nauczam ciebie, ale gdy to robię, ty też uczysz mnie czegoś, być może nawet przydatniejszego od tego, czego ja uczę ciebie. Jeśli ja jako wychowawca uczę cię teorii, ty, mój słuchacz, uczysz mnie, jak to odbierasz w praktyce i indywidualnie interpretujesz, jak niesiesz to dalej światu, przepuszczając przez filtr swojej osobowości i uprzednich doświadczeń.”

(FRANCISZEK w rozmowie z Thomasem Leoncinim; „Bóg jest młody”; Wydawnictwo Znak; Kraków 2018; ss. 140-141)

Ciekawe jest to, że Papież mówi o wzajemnej nauce.

Będąc nauczycielem, wiele uczę się od moich uczniów. Po pierwsze uczę siętego, jak oni podchodzą do danego tematu, jak przeżywają swoje emocje. To oni uczą mnie tego, jak mam do nich mówić, w jaki sposób przyjmują to, co się do nich mówi.

Czasami są to rozmowy niełatwe, dosyć trudne, kiedy z czymś się nie zgadzają. I bardzo takie rozmowy lubię. Od moich mlodych z pewnością uczę się cierpliwości i tego, żeby dać im szansę i możliwość, aby do czegoś doszli sami. Uczniowie uczą mnie – nauczyciela i katechetę – indywidualnego podejścia do nich. Nie zawsze się mi to udaje, ale staram się, bo widzę tego dobre konsekwencje i efekty.

Kilka stron dalej Papież mówi o nauczycielach, a konkretnie o najgorszym zdaniu, które może być przez wychowawcę, nauczyciela, czy rodzica wypowiedziane. Jest to zdanie:

„Dziecko, co chcesz wiedzieć? Poucz się i później porozmawiamy o tym.”

(tamże, s. 143)

Moim zdaniem, gdy pojawia się pytanie „Dziecko, co chcesz wiedzieć?”, to z natury powinna być też odpowiedź nauczyciela na to, co za chwilę powie młody człowiek. Nie można go w tym pozostawić samemu. Trzeba mu w tym towarzyszyć i od razu o danej rzeczy porozmawiać.

Młodzi jednak są chętni zdobywać wiedzę, bo w ten sposób próbują poznać świat. W tym poznawaniu nie można ich zostawić w osamotnieniu.